Seter angielski - jedna z ras psów należąca do grupy wyżłów w sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich w typie seterów.

Krótki rys historyczny

- przodkami były prawdopodobnie inne setery i hiszpańskie wyżły; początkowo używane do wystawiania zwierzyny (głównie ptactwa), chwytanej następnie w sieć. Do ustabilizowania rasy przyczynił się anglik Lord Edward Laverack w połowie XIX w.. Z jego hodowli pochodziły psy zakupione przez innego hodowcę Edwarda Llewelina, który również przyczynił się do stabilizacji i popularyzacji rasy.

Użytkowość

- pies myśliwski.

Charakter i temperament

- niezwykle przywiązuje się do właściciela; bardzo przyjaźnie nastawiony do otoczenia co powoduje, iż nie sprawdza się w roli psa stróżującego.

Budowa [edytuj]

    * głowa: długa, wąska, z wyraźnie zaznaczonym stopem; kufa o kwadratowym obrysie.

    * oczy: ciemne, ciemnopiwne

    * uszy: osadzone nisko, blisko głowy, w tylnej jej części.

    * tułów: dobrze umięśniony, z lekko łukowatymi lędźwiami i dobrze wysklepioną klatką piersiową.

    * ogon: zwężający się ku końcowi; osadzony nisko i noszony na wysokości bądź poniżej grzbietu.

Szata i umaszczenie

- pofalowana, jedwabista, zawsze częściowo biała. Dopuszczalne rodzaje umaszczeń : blue belton (biało czarne), orange belton (biało pomarańczowe), tricolor (biało czarne z brązowymi paleniami na kufie i do połowy wysokości łap, czasem także na przedpiersiu), liver belton (biało wątrobiane) rzadko spotykane. Preferowane są setery angielskie cętkowane bez łat na tułowiu.

Utrzymanie, pielęgnacja i wymagania

Do spożytkowania wrodzonej energii wskazany jest dla psów tej rasy intensywny ruch na dużych przestrzeniach. Szata wymaga wyczesywania przynajmniej raz w tygodniu.


za: wikipedia.pl